Drie Amerikanen, gelouterde jazzmuzikanten en alle drie inmiddels woonachtig in Europa. Saxofonist, klarinettist Michael Moore (1954) in Amsterdam , drummer Gerry Hemingway (1955) in Luzern en bassist Barre Phillips (1934) in Zuid Franrijk. Dit album is een uitgave op Ramboy, het label van Michael Moore. Hij is een belangrijke figuur in de Amsterdamse jazzscene, hij speelde in het Clusone Trio, het ICP Orch., Available Jelly, Fragile Quartet etc. Barre Phillips was een van de eersten die een solo bas album uitbracht met pure improvisatie “Journal Violone”uit 1968. Hij herhaalde zulks samen met bassist Dave Holland op “Music fot two basses”. In zijn lange carrière werkte hij met vele groten uit de jazz zoals Eric Dolphy, Jimmy Giuffre, Archie Shepp, Lee Komitz, Paul Bley e.v.a. Hij heeft een kleine 30 albums uitgebracht onder zijn eigen naam. Gerry Hemingway was lang lid van het befaamde Anthony Braxton Quartet, verder werkte hij met o.a. Cecil Taylor, Don Byron, Ernst Reijseger, Leo Smith en George Lewis.

Uit de samenstelling van dit illustere trio valt met zekerheid af te leiden dat de muziek op “Slips” behoort tot de categorie avant garde/ free jazz. Het album bevat 4 lange stukken met de titels : “Slaps”, “Slips”, “Sniffs”en “Slides”. Michael Moore is te horen op altsax, klarinet, basklarinet en vogelfluitjes. Alle composities zijn ontstaan uit de samenwerking en improvisatie van de drie. De lijnen worden min of meer uitgezet door Moore op sax of klarinet, waar bas en drums op reageren of ageren. Maar het werkt ook omgekeerd met de bas als leitmotief en reacties van de anderen. Zo ontstaat een wirwar aan geluiden die intrigerend overkomen. Schrille klarinetklanken die omringd worden door warme vette bastonen en ritselende percussie. Hypnotiserende bastonen begeleid door geweeklaag op klarinet, het wemelt van de geluidscombinaties, soms oorstrelend, dan weer atonaal. Subtiel slagwerk ondersteunt door vogelgeluiden, een beetje humor op zijn tijd mag wel, zeker in deze duistere tijden. Geen heel gemakkelijke muziek maar wel intrigerend en ook wel navolgbaar na een paar beluisteringen.

Jan van Leersum.